Wiara w biblijnym rozumieniu nie jest zespołem osobistych przekonań (takie rozumienie tego słowa jest rozpowszechniane przez świat), ale jest aktywną postawą człowieka, która wynika z jego osobistego zrozumienia Bożego Słowa – Rz 10:17. Oczywiście nie znaczy to, że każde zrozumienie Bożego Słowa jest prawdziwe.
Tu jednak Apostoł nie rozważa kwestii zdrowej nauki opartej na fundamentalnym kerygmacie wiary, ale kwestię życiowej integralności człowieka, związaną z jego sumieniem. Kerygmat to jedno z najważniejszych pojęć w religii katolickiej. Jest to publiczne ogłaszanie wiary w Boga, Jezusa Chrystusa, jego męki na krzyżu i zmartwychwstania. Kerygmat jest pierwszym głoszeniem Ewangelii, prowadzącym do wyznania wiary, nawrócenia i osobistej relacji z Bogiem.
Fragment Biblii, na który się powołuję, pochodzi z Listu do Rzymian 14:22-23. Mówi:
„Przekonanie, jakie masz, zachowaj dla siebie przed Bogiem. Szczęśliwy ten, kto nie osądza samego siebie za to, co uważa za dobre. Lecz ten, kto ma wątpliwości, gdy je, jest potępiony, bo nie postępuje zgodnie z przekonaniem; wszystko zaś, co nie wypływa z przekonania, jest grzechem”
Szczęśliwy jest bowiem ten, kto postępuje tak, iż zawsze pozostaje w zgodzie z własnym sumieniem.