Serdecznie Państwa zapraszamy na bezpłatne spotkanie pod hasłem „Porozmawiajmy o Trzeźwości” w siedzibie Fundacji „Rampa”, którego głównym prelegentem będzie Pastor senior Bolesław Paliwoda z Centrum Chrześcijańskiego „Kanaan” we Wrocławiu.

Spotkanie to kierujemy to do osób z problemem uzależnienia oraz dla rodzin osób dotkniętych problemami uzależnienia.

Harmonogram spotkania

11:00-12:00 Śniadanie
12:00-12:45 Wykład „Trzeźwość duchowa”
12:45-13:00 Przerwa na kawę
13:00-13:45 Wykład „Trzeźwość a duchowa dyscyplina”
13:45-14:00 Zakończenie – czas na kawę i rozmowy

Podsumowanie spotkania

Streszczenie wykładu o trzeźwości

W wykładzie przypomniano biblijną przypowieść o synu marnotrawnym jako alegorii człowieka zniewolonego przez grzech i słabość – również w kontekście uzależnienia od alkoholu. Młodszy syn, opuszczając dom ojca, wybiera drogę samowoli i zatracenia, co prowadzi go do duchowego i fizycznego upadku. Jednak w najgłębszym kryzysie – gdy „tonący brzytwy się chwyta” – rodzi się w nim tęsknota za powrotem i przemianą.

Właśnie wtedy zaczyna działać pełnia Mocy Bożej: nie wtedy, gdy człowiek jest silny i pewny siebie, ale gdy uznaje swoją bezradność. Grzech, który popełnił, nie przekreśla jego życia – staje się błędem, który może zostać naprawiony dzięki Bożemu miłosierdziu i łasce.

Abstynencja w tym kontekście nie jest tylko wyrzeczeniem się alkoholu – to symboliczny powrót do domu Ojca, do życia w prawdzie, wolności i wewnętrznej trzeźwości. W Bogu każdy może odnaleźć nowy początek, nawet jeśli wcześniej się zagubił.

Streszczenie wykładu o trzeźwości duchowej

Wykład „Trzeźwość duchowa” był wezwaniem do duchowego przebudzenia, świadomego życia w prawdzie i głębokiego, osobistego związku z Jezusem Chrystusem – jedynym Zbawicielem i Prawdą objawioną w ciele. Fundamentem tej trzeźwości nie jest religijność zewnętrzna ani przynależność instytucjonalna, lecz otwartość serca na Boże Słowo i gotowość, by przyjąć Jezusa, który – jak mówi Apokalipsa – „stoi u drzwi i kołacze” (Ap 3,20).

Człowiek, który naprawdę wzywa imienia Pańskiego, doświadczy zbawienia (Rz 10,13), ale tylko wtedy, gdy otworzy swoje serce i uzna własną słabość. Boża łaska – dar z Nieba dla słabego człowieka – nie działa w pysze, lecz objawia się w pokorze i uniżeniu, tam, gdzie człowiek jest gotowy, by poddać się prowadzeniu Ducha Świętego.

Trzeźwość duchowa to stan, w którym człowiek zaczyna widzieć rzeczywistość oczami Boga – rozróżniać prawdę od fałszu, życie od duchowej śmierci, głos Pasterza od głosu złodzieja. Jezus mówi: „Dobry pasterz życie swoje kładzie za owce” (J 10,11), podczas gdy szatan – ten, który często działa nawet pod płaszczykiem religii – „przyszedł, aby kraść, zabijać i niszczyć” (J 10,10). To dlatego Kościół, jako instytucja, nie zbawi nikogo – bo tylko Jezus może to uczynić. Kościół nie jest celem samym w sobie, lecz miejscem, w którym powinno rozbrzmiewać żywe Słowo Boże, prowadzące do spotkania z Mesjaszem.

Prawdziwa duchowa trzeźwość rodzi się z przyjęcia prawdy – a „poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli” (J 8,32). Tą prawdą jest Chrystus – Chleb życia (J 6,35), który przynosi życie i wolność, niszcząc dzieła diabła (1 J 3,8). Bez poznania Słowa Bożego nie ma poznania prawdy. Kto trwa w grzechu, z diabła jest, ale kto trwa w Chrystusie – wydaje owoce Ducha i staje się nowym stworzeniem.

Wreszcie, Jezus oczekuje nie deklaracji, lecz przemienionego życia. „Pokaż mi owoce wiary” – mówi. Trzeźwość duchowa to nie teoria, to codzienna praktyka – życie w pokucie, wierności i zaufaniu Temu, który „przyszedł, aby owce miały życie i miały je w obfitości” (J 10,10b).

Pytania do refleksji:

  1. Czy otworzyłem drzwi swojego serca na głos Jezusa?
  2. Jakie owoce mojej wiary mogę dziś pokazać Panu?
  3. Czy moja relacja z Bogiem jest żywa, czy jedynie religijna?
  4. Czy potrafię rozróżnić głos Dobrego Pasterza od szeptu złodzieja?

Krótka modlitwa:

Panie Jezu, przyszedłeś, by dać mi życie i wyprowadzić mnie z ciemności. Otwieram dziś drzwi mego serca. Uczyń mnie trzeźwym duchowo. Naucz mnie chodzić w prawdzie, wydawać dobre owoce i ufać Twojej łasce. Zniszcz we mnie każde dzieło diabła i napełnij mnie Twoim pokojem. Amen.

Streszczenie wykładu o trzeźwości i duchowej dyscyplinie

Wykład omawiał trzeźwość nie tylko jako stan fizycznej wolności od używek, ale przede wszystkim jako postawę duchowej gotowości, czujności i odpowiedzialności przed Bogiem. Trzeźwość to postawa człowieka, który pragnie żyć w prawdzie, wolności i harmonii z Bożym planem – planem pełnym miłości, łaski i celu: zbawienia duszy.

1. Fundamentem duchowej dyscypliny jest świadomość Bożej miłości i obecności.
„Bóg Cię kocha i ma wspaniały plan dla Twojego życia” – to nie tylko slogan, lecz żywa prawda, która daje motywację do życia w czystości i duchowym uporządkowaniu. Bóg nagradza tych, którzy Go szukają (Hbr 11:6), a kto szuka, ten znajduje (Mt 7:7).

2. Jezus Chrystus – droga do nowego życia.
Miłość objawiła się w osobie Jezusa, który oddał życie, abyśmy my mogli żyć wolni – także wolni od grzechu, uzależnień, winy i duchowego chaosu. To w Nim otrzymujemy nowe życie, przebaczenie i siłę do wewnętrznej przemiany.

3. Przebaczenie – klucz do uzdrowienia duszy.
Grzech rani duszę, a niewybaczone winy – zarówno wobec siebie, jak i innych – trzymają nas w duchowym więzieniu. Jezus naucza, aby przebaczać nie siedem, lecz siedemdziesiąt siedem razy (Mt 18:21-22). Wybaczenie to nie emocja, lecz decyzja, która leczy serce. Bóg nie usprawiedliwia grzechu, lecz wybacza go, gdy jest wyznany i odrzucony.

4. Duchowa dyscyplina wymaga czujności i pokory.
„Nie osądzaj, żebyś sam nie był osądzany” (Mt 7:1) – to ostrzeżenie, ale też wezwanie do pracy nad sobą, zamiast skupiania się na cudzych błędach. Każdy grzech otwiera „furtkę dla szatana”, dlatego człowiek duchowo trzeźwy rozwija w sobie nienawiść do grzechu i pielęgnuje wrażliwe sumienie.

5. Trzeźwość to świadome życie z Bogiem jako Tarczą.
Bóg jest Bogiem Przymierza – wiernym i obecnym w każdej sytuacji. On szanuje nasze wybory, ale też chce być naszą Tarczą i Obrońcą, gdy idziemy Jego drogą.

6. Celem dyscypliny jest radość zbawionej duszy.
Zbawienie nie oznacza jedynie przyszłego życia po śmierci – oznacza życie pełne pokoju, sensu i wolności już tu i teraz. Tylko dusza, która zaznała Bożego przebaczenia i została oczyszczona z winy, potrafi prawdziwie cieszyć się życiem.

7. Moc przemiany – w Słowie Bożym.
To Słowo Boże ma moc przemiany. Duchowa dyscyplina nie jest ciężarem, lecz drogą do wolności i dojrzałości, o ile opiera się na Bożym Słowie i relacji z Jezusem.

Pytania do refleksji:

  • Czy jestem gotów wyznać i porzucić to, co trzyma moją duszę w niewoli?
  • Komu jeszcze muszę przebaczyć, aby moje serce było wolne?
  • Jak mogę praktykować duchową trzeźwość każdego dnia?

Krótka modlitwa:

Panie Jezu, daj mi czyste serce i trzeźwe spojrzenie na życie. Naucz mnie przebaczać, walczyć z grzechem i żyć w Twojej obecności. Niech Twoje Słowo prowadzi mnie ku zbawieniu i radości nowego życia. Amen.